Vooruitlopend op de 22e editie van het WK in Qatar, hebben we door de geschiedenisboeken van het toernooi gebladerd om een all-time WK XI te selecteren.
Het team bestaat uit een mix van recordhouders en generatietalenten, met maximaal twee spelers uit een bepaald land.
We hebben een aanvallende 3-5-2-formatie gekozen die past bij onze met sterren bezaaide line-up.
Doelman: Dino Zoff (Italië)
Zoff was aanvoerder van Italië op twee WK’s, in 1978 en 1982. Tijdens het laatste toernooi werd hij de oudste speler die ooit in een WK-finale speelde, toen hij zijn land naar de overwinning op Duitsland leidde op de leeftijd van 40 jaar en 133 dagen.
Centrale verdediger: Bobby Moore (Engeland)
Naast het winnen van de Jules Rimet-trofee in 1966, produceerde Moore vier jaar later, in 1970, misschien wel zijn beste individuele optreden voor Engeland. Tegen een allesoverheersend Brazilië – nu erkend als een van de beste teams ooit – zette Moore een virtuoos optreden neer terwijl Engeland bezweek aan een nipte 1-0 nederlaag in Guadalajara. Brazilië scoorde ten minste drie doelpunten tegen al hun andere tegenstanders op het toernooi.
Centrale verdediger: Fabio Cannavaro (Italië)
Cannavaro behaalde de zeldzame prestatie om de Ballon d’Or als verdediger te winnen en dat toont wat het niveau van zijn prestaties was bij het winnen van de Wereldbeker in 2006. Italië kreeg in het hele toernooi slechts twee doelpunten tegen, waarvan één een penalty en de andere een eigen doelpunt. Cannavaro was uitzonderlijk goed en speelde alle 690 minuten van de Italiaanse campagne.
Centrale verdediger: Franz Beckenbauer (Duitsland)
Beckenbauer was de belangrijkste man in een Duitse ploeg die in 1966 de finale bereikte en in 1970 de halve finale, voordat hij in 1974 de Wereldbeker won. Hij was uitstekend in alle drie de edities en verdiende een plaats in het team van het toernooi op elk gelegenheid.
Centraal middenveld: Lothar Matthäus (Duitsland)
Matthäus heeft het all-time record voor WK-optredens (25) en is een van de slechts drie spelers die in vijf afzonderlijke toernooien zijn opwachting maakte. Matthäus voelde zich even comfortabel in de verdediging als op het middenveld en werd lange tijd gezien als de natuurlijke erfgenaam van Beckenbauer, niet meer dan door de man zelf, die van Matthäus een vaste basisspeler maakte in zijn tijd als bondscoach van Duitsland tussen 1984 en 1990.
Centraal middenveld: Andrés Iniesta (Spanje)
Iniesta verslaat de Spaanse teamgenoot Xavi voor een plek op het centrale middenveld naast Matthäus. Beiden vormden de kern van het tijdperk-bepalende Spanje en Barcelona dat tussen 2008 en 2012 het wereldvoetbal domineerde, maar Iniesta krijgt het voordeel dankzij zijn winnende WK-doelpunt in 2010.
Aanvallend middenveld: Zinedine Zidane (Frankrijk)
Er zijn maar weinig meer dramatische WK’s geweest dan die van de Franse Zinedine Zidane. De trotse middenvelder werd tweemaal van het veld gestuurd – voor een schop in de groepsfase in 1998 en voor een kopstoot in de finale van 2006 – maar was beide keren een van de beste spelers van het toernooi.
Rechtervleugel: Diego Maradona (Argentinië)
Diego Maradona kan natuurlijk niet ontbreken in een all-time World Cup XI, op basis van zijn prestaties in 1986 alleen. Hij scoorde vijf doelpunten en gaf vijf assists in een reeks onvergetelijke vertoningen, aangezien Argentinië voor de tweede keer in hun geschiedenis het WK won.
Linkervleugel: Pelé (Brazilië)
Pelé maakte deel uit van het grootste Braziliaanse team in de geschiedenis en is de enige speler met drie WK-overwinningen. Op 17-jarige leeftijd in 1958, werd hij de jongste speler die in een finale speelde en scoorde in de 5-2 overwinning van Brazilië op Zweden. Na amper in de campagne van 1962 te hebben gespeeld, tekende hij zijn WK-carrière in 1970 met een doelpunt en twee assists in een andere triomfantelijke finale.
Aanvaller: Roger Milla (Kameroen)
Roger Milla’s verbazingwekkende carrière bereikte een hoogtepunt op 38-jarige leeftijd toen hij Kameroen hielp om de eerste Afrikaanse natie te worden die de kwartfinales van een WK in 1990 bereikte. Nadat hij in 1988 terugkwam op zijn beslissing om met pensioen te gaan, scoorde Milla vier keer in de geschiedenis van Kameroen, die hij telkens vierde door te rennen en te dansen met de cornervlag. Hij ging door tot het volgende WK en wist op 42-jarige leeftijd te scoren, waarmee hij zijn eigen record verbrak als oudste doelpuntenmaker van het toernooi.
Aanvaller: Ronaldo (Brazilië)
Geen WK XI aller tijden zou compleet zijn zonder de Braziliaan Ronaldo, die – ondanks dat hij werd ingehaald als topscorer van het toernooi door de Duitse Miroslav Klose – altijd meer kon op een wereldkampioenschap. Hij domineerde het toernooi van 1998 voordat hij worstelde met een mysterieuze ziekte in de finale, maar maakte vier jaar later alles goed door acht doelpunten te maken terwijl Brazilië naar de vijfde titel marcheerde.
Blijf steeds up-to-date en volg bwin ook op Instagram, Facebook en Twitter.
