De strijd tussen Tyson Fury en Oleksandr Usyk voor het onbetwiste wereldkampioenschap zwaargewicht is bevestigd voor 17 februari in Saoedi-Arabië.
Fury heeft de WBC-titel, terwijl Usyk de IBF-, WBA- en WBO-titels bezit, met de winnaar die de eerste onbetwiste wereldkampioen zwaargewicht wordt sinds Lennox Lewis in 1999.
We hebben de records van beide mannen geanalyseerd om te voorspellen wat er zou kunnen gebeuren wanneer ze oog in oog staan.
Wedden op boksen doe je bij bwin
Wie heeft de beste staat van dienst?
Hoewel Fury ongeveer 19 maanden jonger is dan Usyk, is hij de meest ervaren bokser, met 35 gevechten tegenover 21 voor Usyk.
Beide vechters zijn ongeslagen, maar terwijl Usyk een vlekkeloos record heeft, eindigde het eerste gevecht tussen Fury en de voormalige wereldkampioen Deontay Wilder in een gelijkspel.
Met zijn lengte van 2,06 m heeft Fury een aanzienlijk voordeel in grootte en reikwijdte ten opzichte van zijn Oekraïense tegenhanger, die 1,91 m lang is.
Ondanks zijn bijnaam ‘The Cat’ heeft Usyk herhaaldelijk een hoogte-achterstand overwonnen, vooral in zijn twee overwinningen op Anthony Joshua, die 1,98 m lang is. Fury’s groottevoordeel is echter twee keer zo groot als dat van zijn Britse landgenoot.
Welke rondes kunnen het meest explosief zijn?
We hebben de statistieken van het aantal slagen bekeken sinds begin 2018, waarbij Fury 10 keer de ring betrad tegenover 8 voor Usyk.
We hebben de overwinningen van Fury op Sefer Seferi en Tom Schwarz uitgesloten, die respectievelijk eindigden in vier en twee rondes.
Usyk is duidelijk de actievere vechter, met een gemiddelde van meer treffers in alle rondes behalve één vanaf de vierde. De enige uitzondering is de negende ronde, waarin Fury gemiddeld 16 slagen landt tegenover 15 voor Usyk.
Verwacht een voorzichtige start van het gevecht wanneer deze twee elkaar ontmoeten, aangezien beide mannen gemiddeld minder dan acht geslaagde slagen hebben in de eerste ronde.
Het is interessant om te zien hoe het energieniveau van elke vechter verandert tijdens een gevecht.
De Oekraïner verhoogt over het algemeen zijn intensiteit naarmate het gevecht vordert, waarbij hij in de eerste drie rondes de minste stoten krijgt, terwijl de laatste drie zijn meest succesvolle stoten produceren.
Fury daarentegen heeft de neiging om in golven aan te vallen, waarbij de frequentie slagen in blokken van drie ronden toeneemt voordat deze tijdelijk afnemen.
Heeft Fury moeite met linkshandigen?
Usyk stond op de eerste rang tijdens Fury’s niet overtuigende overwinning op Francis Ngannou en was zichtbaar geschokt toen de zigeunerkoning in de derde ronde werd neergeslagen.
Ngannou bleek tijdens zijn boksdebuut een veel sterkere tegenstander te zijn dan verwacht, waarbij de voormalige UFC-vechter zijn succes gedeeltelijk toeschreef aan momenten waarop hij overschakelde naar een linkshandige houding.
In een video-interview op zijn persoonlijke YouTube-kanaal zei Ngannou: “Eén ding gebeurde: ik schakelde over naar linkshandig.
“De eerste keer, zodra ik veranderde, deed hij hetzelfde. Maar hij was niet zo zelfverzekerd.
“Zijn linkshandige vuistslag was helemaal niet effectief. Het was gemakkelijk voor mij om naar links te schuiven en te bewegen en die hoek te krijgen, waar deze erg zichtbaar was. Dus ik besefte dat en ik gebruikte het veel.“
Omdat hij zelf een linkshandige is, zullen deze woorden Usyk waarschijnlijk aanmoedigen, net als Fury’s recente record tegen linkshandige tegenstanders.
Sinds zijn terugkeer in de ring in 2018 heeft Fury te maken gehad met twee uitsluitend linkshandige vechters: Otto Wallin en Francis Pianeta.
Ondanks dat hij beide gevechten op punten won, had de koning van de zigeuners moeite om voor zichzelf op te komen, net zoals hij dat doet tegen meer orthodoxe boksers.
De 127 slagen die Fury by Wallin kreeg, zijn het hoogste aantal dat iemand ooit heeft gekregen in een gevecht van 12 ronden, terwijl de Brit slechts 17 procent van zijn slagen tegen Pianeta succesvol uitdeelde, zijn laagste succespercentage sinds 2018.
Wat gebeurde er toen ze Chisora ontmoetten?
Hoewel Fury en Usyk nog nooit tegenover elkaar hebben gestaan, hebben ze de afgelopen jaren allebei tegen Derek Chisora gevochten.
Fury hield tegen zijn landgenoot stand tot in de 10e ronde van hun trilogie in december 2022, terwijl Usyk in oktober 2020 een unanieme beslissing won – zijn laatste gevecht voordat hij Anthony Joshua onttroonde en wereldkampioen zwaargewicht werd.
Bij het vergelijken van de statistieken van elk gevecht was Fury aanvallender dan Usyk tegen Chisora.
Terwijl de Oekraïner graag achter zijn slagen aanviel, gaf de Koning van de Zigeuners er de voorkeur aan om powershots te geven, waarbij de meerderheid ervan het doelwit vond in een knock-outoverwinning.
Fury incasseerde echter ook beter dan Usyk, waarbij Chisora 23 procent van zijn slagen en 38 procent van zijn power shots landden.
Kunnen we de beste gevechten in de zwaargewichtgeschiedenis zien?
Fury’s strijd tegen Usyk zou deel kunnen uitmaken van een sensationele double bill waarbij Joshua en Wilder elkaar naar verluidt dezelfde avond zouden ontmoeten.
Joshua’s promotor Eddie Hearn beweerd dat een gevecht met Wilder al is overeengekomen met AJ en heeft vervolgens het verleidelijke vooruitzicht van hun gevecht voorafgaand aan Fury vs Usyk naar voren gebracht in wat misschien wel de beste wedstrijden in de boksgeschiedenis zou zijn.
Alle vier de vechters zijn huidige of voormalige wereldkampioenen, met meerdere titelgevechten op hun naam.
Slechts één keer eerder hebben we een soortgelijke reeks wedstrijden gezien in de zwaargewichtdivisie, met vier huidige of ex-kampioenen op hetzelfde programma.
Het was november 1996, toen Evander Holyfield en Mike Tyson headliner waren in een reeks gevechten in het MGM Grand in Las Vegas.
Holyfield, tweevoudig voormalig wereldkampioen, versloeg Tyson en herwon de WBA-titel in een episch gevecht dat eindigde in een knock-out in de 11e ronde.
Hun gevecht werd voorafgegaan door titelverdedigingen van Henry Akinwande en Michael Moorer om respectievelijk de WBO- en IBF-titels.
Beiden waren die avond succesvol, maar verloren het jaar daarop hun titels, waarbij Akinwande verloor van Lewis en Moorer verloor van Holyfiel.
